Introductie:
Het is tijd voor een interview met de rijzende ster Latoya Morris. Latoya had voor haar tijd bij Hamley al een aantal boeken uitgebracht, maarcdoor Hamley Books kwam zij op mijn radar. Vanaf dat punt ben ik fan van haar verhalen, daarom ben ik blij dat ik haar een paar vragen mocht stellen.
Hou zou jouw omgeving jou omschrijven?
Ik hoor heel vaak mensen zeggen/mopperen dat ik veel te veel energie heb. Dat is ook wel zo, al denk ik dat te veel een beetje negatief klinkt, want ik ben daar juist heel blij mee. Ik heb best een druk leventje, dus ik moet wel wat extra energie hebben. Aan de andere kant zorg ik wel voor voldoende ontspanning, bijvoorbeeld met sporten en wandelen, of gewoon door op tijd naar bed te gaan en nog een uurtje of anderhalf te lezen voor ik daadwerkelijk ga slapen. Verder plaagt men mij ook weleens met mijn onhandigheid. Er werd in een winkel bijvoorbeeld achter mij ooit iets omgegooid en onze vrienden die bij ons waren riepen allebei tegelijkertijd: Toy???!!! Zo erg dus. En ik heb zelfs ooit een tegeltje cadeau gekregen met de tekst: Een dag niet geknoeid is een dag niet geleefd. Erg hè. Ik kan er zelf nog het hardst om lachen, want het klopt wel. Maar ik denk dat mijn omgeving mij toch ook wel als een hartelijk en oprecht persoon zien, althans dat hoop ik 😉
Wat heeft jou voor het eerst tot schrijven gezet?
Poeh, das al best lang geleden. Ik schreef als kind al veel verhaaltjes. Ik denk toch dat die inspiratie kwam van tekenfilmseries en ook de eerste boeken die ik heb gelezen. Ik was dol op Japanse animatie, zo keek op een Duitse zender altijd naar Lady Georgie, mijn absolute favoriet, zo mooi en zo romantisch. Ook de serie Nathalie heeft mij wel geïnspireerd: ik denk zelfs dat ik door die serie mijn eerste klapper vol heb geschreven met een compleet verhaal, waar ik later zelfs nog een deel 2 achteraan geplakt heb. Ik ben romanticus in hart en ziel, ik hou bijvoorbeeld heel erg van onmogelijke liefdes en daar gingen mijn eerste verhalen ook vaak over.
Hoe was het om Geestenvanger te schrijven en wat heeft jou geïnspireerd tot het schrijven van dit verhaal?
Geestenvanger was een avontuur om te schrijven! Vooral omdat het de eerste keer was dat ik een jeugdboek schreef. Ik dacht altijd dat ik dat niet kon, omdat ik geen kinderen heb en ook niet veel kinderen van die leeftijd ken. Maar Sandra van Hamley Books spoorde mij aan het eens te proberen. Mijn eerste poging mislukte, dat is uiteindelijk een YA geworden, haha. Maar na wat hulp en instructies is het me toch gelukt om een jeugdboek te schrijven, zij het op het randje, want Geestenvanger is voor 12+ omdat het toch blijkbaar wel wat spannend is voor de jongere lezer. Maar goed, als je Harry Potter kunt lezen dan deze ook, denk ik! De inspiratie kwam van een documentaire op History, The Curse of Skinwalker Ranch. Indianen hebben mij altijd al gefascineerd en in deze documentaire wordt een ranch in Amerika, in de buurt van Utah, onderzocht omdat daar al vele jaren rare dingen schijnen te gebeuren: vermist en verminkt vee, rare lichten in de lucht, apparatuur die op bepaalde plekken weigert te functioneren. Ze hebben het in die serie over indianen die ooit op die grond hebben gewoond en over een vloek die zij uitspraken over een stam die samenwerkte met de Amerikaanse overheid. Het gaat ook over indianen die zich in dieren konden veranderen, bijvoorbeeld in een enorme wolf. Het waren de heksen onder de indianen en dat fascineerde mij zodanig dat er meteen een verhaal in mijn hoofd ontstond. En zo ontstond dus Geestenvanger: een beetje geschiedenis vermengd met mijn eigen fantasie.
Kun je wat vertellen over het verhaal?
Olivia is twaalf jaar en een onzeker meisje, dat niet zo gemakkelijk vrienden maakt. Ze is fanatiek honkbalfan en voelt zich altijd meer op haar gemak bij jongens dan bij meisjes. Ze wil graag dierenarts worden en mede daarom gaat ze op zomerkamp in Arizona, een dierenkamp, waar ze alles leert over tamme en wilde dieren. Terwijl ze zowel vijanden als vrienden maakt in dat kamp, doen er griezelige verhalen over reusachtige wilde dieren de ronde. Olivia vindt dat aanvankelijk maar onzin, totdat een van de meisjes verdwijnt en Olivia opeens zelf oog in oog met een wild dier komt te staan.
Zou je ooit een trilogie willen schrijven?
Qua YA heb ik dat al eens gedaan, namelijk de Yougian-trilogie (die overigens nog steeds te koop is 😉). En guess what: Geestenvanger is ook deel 1 van een trilogie, de Skinwalker Trilogie. Momenteel ben ik bezig aan deel 2 en voor deel 3 heb ik ook al de grote lijnen op papier staan…
Hoe ziet jouw schrijfomgeving er uit?
Ik heb in feite 2 plekken waar ik schrijf: boven achter mijn computer op mijn werkkamer, of beneden met de laptop op schoot. O nee, wacht, er is nog een derde: met een schrift aan tafel! Ik schreef vroeger altijd alles op in schriften en ik doe dat nu niet meer zo vaak omdat het op de computer gewoon veel sneller gaat en ik dan ook meer overzicht heb, maar sinds ik de hele dag al achter de computer werk, kan het soms fijn zijn even niet naar een scherm te staren of je pols te belasten, maar gewoon even een uurtje in een schriftje te schrijven. Vaak heb ik een kat of twee bij me: op de krabpaal, op de stoel of gewoon half op mijn toetsenbord, waardoor je rare dingen krijgt zoals bnjkjkjkjkjkjkjkjkjkjkjkjkjkjkjkjkjkjkjkbjknkdwh p[l |}[ [
Ben je een planner of plotter?
Beide. Ik schrijf meestal in grote lijnen eerst waar het boek over moet gaan, vaak met het einde al in zicht. Maar het komt geregeld voor dat ik ergens bij een scene aankom en dan opeens een compleet andere kant op ga. Ik had het laatst nog, dat ik opeens de keuze maakte om iemand om zeep te helpen in een verhaal, terwijl dat totaal niet mijn bedoeling was. Sorry not sorry 😛
Hoe ben jij in de week voor de release van je boek?
Eigenlijk heel normaal. Ik verheug mij er altijd ontzettend op om een nieuw boek in handen te krijgen, maar er gebeurt bij Hamley ook altijd heel veel omheen, zoals de blogtour, waar ik toch altijd heel benieuwd naar ben. Om slechte recensies maar ik mij niet zoveel zorgen, ik ben altijd wel benieuwd wat mensen van mijn boeken denken, maar ik hou ook altijd in mijn achterhoofd dat ieder zijn eigen mening heeft en je niet alle boeken leuk kunt vinden. Ik beleef ontzettend veel plezier aan het schrijven ervan en als je dan een supergoeie recensie krijgt, dan leef je daarvan op en voel je je ontzettend trots.
Wat is nog jouw grootste schrijfdroom?
Dat een van mijn boeken wordt verfilmd. Ik denk dat Daigho zich daar het beste voor leent, misschien zo’n serie op Netflix, waarom niet? We gaan nu internationaal en ik ben zelf aan de Engelse vertaling bezig, en ik verhuis natuurlijk naar Canada, als alles goed gaat. Misschien dat dat allemaal ook weer kansen biedt.
Heb jij nog tips aan beginnende schrijvers?
Laat je niet ontmoedigen door afwijzingen. Als een uitgever jouw boek niet wil, betekent dat niet dat het niet goed is. Niet elk boek past bij elke uitgever. Kijk dus eerst goed bij welke uitgever jouw boek zou kunnen passen. Met welk boek kun je dat van jou vergelijken bijvoorbeeld? Welk genre, welke stijl. En ga dan pas daadwerkelijk uitgeverijen aanschrijven. Het blijft een lastig wereldje, zelfs voor degenen die al uit worden gegeven. Er zijn zoveel schrijvers, zoveel boeken, je moet tegenwoordig op de een of andere manier zien op te vallen wil je naam maken. Maar blijf trouw aan jezelf, houd moed, be brave. En: hold on tight to your dreams.
Afsluiting:
Het was een eer meer van Latoya te leren kennen. Wil je nog meer weten zoek haar dan op social media op:
alloftheabove851591781.wordpress.com 