Introductie:
Vaak wordt er gezegt dat afwijzing een deel van het leven is, dat je er maar ‘gewoon’ mee om moet gaan. Maar soms kan afwijzing een grote trigger zijn.
Bij mij begon het bij het vertrek van mijn vader wat voelde als de eerste afwijzing. Dat punt in mijn leven heeft een grote indruk op mij gemaakt. Ook afwijzingen op werk en relaties hebben een grote impact op mij gehad. Vooral omdat het vaak zonder aantoonbare reden gebeurde waarop mijn onzekerheid het vertaalde naar een traumatische ervaring. Mijn hele leven heb ik vanwege mijn beperking extra hard moeten knokken. Toen ik nog niets wist van mijn NAH was werken traumatisch omdat ik steeds banen verloor en ik niet kon plaatsen waarom. Toen ik het uiteindelijk wist was er al zoveel schade gemaakt.
Door te leven met een beperking krijg je al gauw te maken met vooroordelen en mensen die voor jou gaan denken. Hierdoor sta je ook vaak sneller bloot aan afwijzing dan iemand zonder beperking. Soms zou ik wel eens een eerlijke kans willen hebben in het leven.
Tegenwoordig kun je ook niets meer van een afwijzing leren op werk gebied maar ook op romantisch gebied. Je krijgt de meest vage excuses zonder echt uitleg. Bij solliciteren dezelfde copypaste boodschap ‘u past niet binnen ons profiel’ echt iets waar je wat mee kan. Op gebied van romantiek zijn de excuses eindeloos. Een paar voorbeelden, je voelt meer als een broertje ook wel afgewisseld met voel alleen vriendschap, waarna je vaak niets meer hoort.
Afsluiting:
Een afwijzing zou gepaard moeten gaan met een vorm van feedback of gewoon uitleg. Helaas zijn veel mensen hier niet toe in staat.
alloftheabove851591781.wordpress.com 