Mijn Leven met NAH Classic: Revisited: Het verhaal van de kruk

Mijn hele leven heb ik al NAH in combinatie met lichte spasme in mijn benen. Door dit laatste heb ik altijd moeite gehad met lang staan. Huishoudelijke taken zoals de afwas of koken.

Bijna drie jaar geleden kwam er een nieuwe uitdaging bij ik werd vader. Om hulp te krijgen bij de verzorging kwam ik in contact met een ergotherapeut die mij goede tips en adviezen had gegeven. Een van deze adviezen was om een sta kruk te gebruiken om mijn taken uit te voeren. 30 dagen lang heb ik deze kruk op proef tot mijn beschikking gehad en het werkte geweldig.

Toen deze kruk opgehaald werd na het verstrijken van de proefperiode ben ik op zoek gegaan naar een manier om deze te financieren. Eerst probeerde ik het via de WMO maar deze bleven stug volhouden dat zij geen krukken financieren. De volgende stap was de zorgverzekering maar deze wilde wel een logge en veel duurdere trippelstoel vergoeden maar niet de goedkopere sta kruk waarmee ik goede ervaringen heb.

Nu heb ik mijn hele leven al deze beperking maar de laatste jaren pas echt weer aanpassingen nodig. Toen het achteruit ging met mijn beperking heb ik moeten knokken om eerst mijn leven weer op orde te krijgen. Mijn ervaring is dat als je in Nederland een beperking hebt de bewijslast bij jezelf ligt zelfs als je al eens bewezen hebt. Mijn NAH is aan de buitenkant niet zichtbaar dus ben ik mijzelf sowieso constant aan het bewijzen. Zo ook bij instanties die mij hulp moeten bieden om mijn leven leefbaarder te maken.

Het lijkt wel of mensen met een beperking een makkelijk doelwit zijn geworden voor de politiek en de mensen die opzoek zijn naar een gratis werknemer. Dit doormiddel van onbetaalde (vrijwilligerswerk of dagbesteding) werkplekken. Dus wel gebruik maken van deze doelgroep maar op het moment dat deze mensen iets nodig hebben krijgen zij al snel een kastje en een muur. Heerlijk land. Maar ondertussen kost het mij nog steeds veel pijn en moeite om mijn dagelijkse taken te doen.

Advertisement