Mijn Leven met NAH: Revisited: Hoe toegangkelijk is Utrecht eigenlijk

Een dagje uit met je gezin moet een leuke activiteit zijn. Dit dachten mijn vriendin en ik afgelopen zaterdag ook. Samen met ons zoontje van 3 gingen wij op pad. Door mijn beperking heb ik een aangepaste drie wiel fiets en mijn vriendin heeft ook een aangepaste fiets om zo beter ons zoontje te kunnen vervoeren. Mijn zoontje heeft een ontwikkel achterstand en mogelijk heeft hij ASS (Autistische Spectrum Stoornis) hierdoor is er voor een aangepaste fiets gekozen om het communiceren makkelijker te maken.

Wij wilden graag naar Hoog Catharijne en wisten dat er een nieuwe fietsenstalling was die vlakbij het winkelcentrum was. Aangezien ik door mijn beperking geen lange afstanden kan lopen is het belangrijk dat ik mijn fiets dichtbij kan zetten. Maar ook voor mijn zoontje zodat hij ook dichterbij de stad was. Het probleem was dat wij met deze fiets geen wagen mee kunnen nemen. Mijn zoontje kan door zijn beperking nog geen langere stukken lopen. Aangekomen in de stalling Stationsplein bleek er geen plek te zijn voor mijn fiets aangezien grotere fietsen niet welkom waren in deze stalling. Voor de aangepaste fiets van mijn vriendin was ook geen ruimte. Er bleek na veel vragen uiteindelijk een plek te zijn waar bakfietsen geparkeerd konden worden. Dit was in de kelder, deze kelder was toegankelijk met een trap met daarop een paar gleuven voor fiets wielen gebouwd. Voor een driewiel fiets of de fiets van mijn vriendin al geen optie, ik ben erg benieuwd hoe een bakfiets daar beneden moet komen. Erg toegankelijke is het niet. Mijn vriendin is uiteindelijk doorgefietst naar de Jaarbeurs zijde waar zij tegen het feit aanliep dat daar geen voorzieningen waren. Ik heb uiteindelijk mijn fiets met gevaar op verwijdering naast de ingang richting de Media Markt geplaatst. Waarna ik tegen een toezichthouder heb moeten kletsen als brugman om alsjeblieft maar mijn fiets te mogen plaatsen. De sfeer was al flink gezet. Mijn vriendin is uiteindelijk naar huis gegaan. Een gezellig dagje uit is het niet geworden.

Utrecht geeft zich uit als een stad die toegankelijke is voor mensen met een beperking, maar niets is minder waar. Je wordt gewoon geweerd uit de fietsenstalling of er zijn fietsenstallingen die gewoon niet toegankelijke zijn of zelfs levensgevaarlijk. De stalling op het Vredenburg bijvoorbeeld is een grote afrit naar beneden. Als jij slecht ter been bent is dat levensgevaarlijk. Ik wil in mijn stad gewoon mijn fiets kunnen plaatsen zonder het gevaar dat dezelfde gemeente die het moeilijk maakt om mijn fiets te plaatsen mijn fiets wegneemt. Aangezien er ook een ‘geweldige’ regeling is waarbij fietsen in de binnenstad zonder waarschuwing verwijderd worden. Mag ik de stad niet in, het is voor mij al een hele opgave om een stuk te lopen. Nu zou ik zelfs de binnenstad zowat gaan weren omdat je gewoon als derderangs burger gediscrimineerd wordt door een gemeente die geen rekening met je houdt. Iedere fietsenstalling zou toegankelijke moeten zijn voor aangepaste fietsen.

Sinds 2016 is er een VN-verdrag handicap dat er voor moet zorgen dat de rechten van mensen met een beperking versterkt zouden worden. Hopelijk komt er in dit geval ook verbetering in. De twee bezochte stallingen worden ook nog eens beheerd door de NS die waarschijnlijk de abonnement rijders voortrekt. Dit zijn toevallig wel de twee stallingen die het voor iemand met een beperking toegankelijker maakt om de stad in te komen.

Utrecht is een stad waarin iedereen erbij hoort, ongeacht opleidingsniveau, herkomst, geaardheid, geloofsovertuiging of beperking.* Staat geschreven op de website van de gemeente helaas merkte ik daar afgelopen zaterdag erg weinig van. Dit is ook niet de eerste keer dat ik met mijn fiets tegen dit probleem aan loop. Een jaar geleden heb ik via het initiatief Artikel 1 een klacht ingediend bij de NS omdat ik voor mijn werk bij de Cliëntenraad Participatie wet minstens 1x per maand in het stadskantoor moest zijn soms vaker voor gesprekken of andere afspraken. Iedere keer moest ik mij verantwoorden en kletsen als brugman om een plek te krijgen voor mijn fiets. Er blijkt nog niets veranderd te zijn in een jaar, sterker nog het is erger geworden. Utrecht toegankelijke ik geloof het niet meer.

*Bron Website Utrecht.nl, Website NS.nl

Advertisement