
Muziek hoort bij het leven. Het verlaagt stress, is een uitlaat klep en zorgt ervoor dat er voor ieder gevoel wel iets te vinden is. Muziek verbroedert en maakt grenzen kleiner. Muziek is iets waar iedereen van moet kunnen genieten.
De muziekindustrie tegenwoordig is meer gericht om op een zo snel mogelijke manier zoveel mogelijk geld te verdienen. Het creatieve proces van de Band staat niet meer voorop. Een band zou ideaal in een hitformule de ene hit naar de andere eruit persen.
Met dure concert kaartjes, dure cd’s en een hele koffer vol trucs om de fans geld afhandig te maken, is het beeld wat een fan is fundamenteel veranderd. De persoon die het meeste uitgeeft aan hun favoriete band zijn megafans. Hoe trouw je verder aan een band bent maakt dan niets meer uit. De meeste artiesten hebben tegen woordig VIP pakketten waardoor je bij een concert veel extra’s kunt krijgen. Vaak ook nog de band ontmoeten. Dit laatste kon vroeger vaak alleen als je mazzel had. Toen was het ook nog bijzonder. Mijn eerste concert van Toto in 1993 stond ik met een groep fans op de plek waar de bus van de band stopte. Hier heb ik de handtekeningen en de herinneringen van. Anno 2018 moet je nog eens 100 euro bovenop je kaartje leggen om de band te ontmoeten. Of dit een keuze van de band of van de muziekwereld erachter laat ik achterwegen.
Laat ik niet naïef zijn, de muziekwereld draait altijd al om geld verdienen. Maar de fan en de muzikanten waren dan wel de belangrijkste factor. Tegenwoordig is de grootste doelgroep verzamelaars. Verzamelaars en mensen met het grote geld. Een goed voorbeeld is de recenste actie van de Band Toto. Vorig jaar bracht de band Toto een box uit speciaal voor verzamelaars met alle albums geremasterd door de band zelf en een cd met nieuwe nummers. Inplaats van een hoop verschillende versies van box te maken waaronder een cd only versie, is er gekozen voor een box die 500 euro kost met Vinyl en CD’s. Deze was niet echt toegangkelijk voor iedere fan. Dit gaf ook een hoop ongenoegen bij een deel van de fans. Een ander voorbeeld is de Vault experience van Gene Simmons, hier mag je duizende euros neerleggen voor 10 cd’s met demos en on uitgebracht werk. Dit verpakt in een echte kluis. De cashgrabs slaan door en het vervelende is dat dit meer e bay doorverkoop oplevert voor de professionele verzamelaar in plaats van plezier voor de echte fans.
One response to “Kunst of Cash: Revisited: Muziek”
[…] Kunst of Cash: Muziek […]
LikeLike