Begin Jaren 90 ben ik voor het eerst bewust in aanraking geweest met de Golden Earring. Het album Bloody Buccaneers was net uit, ik vond het echt te gek vooral omdat ik ze eerst live had gezien voordat ik het album hoorde. Dan is zo’n album toch altijd een feest van herkenning. Voor die tijd was ik niet zo van muziek van Nederlandse artiesten omdat ik Nederlandse muziek gelijk vergeleek met Andre Hazes en de Zangers zonder Stem en BZN, dit waren niet mijn soort artiesten. Tot ik de Earring hoorde toen ging voor mij een hele nieuw wereld open.
In de jaren daarna ben ik op de hoogte gebleven wat de Earring uitvoerde en heb ik mij ook verdiept in hun oude muziek. Dan komt ineens de feest van herkenning naar boven.
In de jaren daarna heb ik eigenlijk geen zwak album van de Earring gehoord. Ze bleven zichzelf vernieuwen. De drie akoestische Naked albums lieten weer een hele nieuwe kant van de jongens horen. Met veel succes. En met de eeuw wisseling een strak live album getiteld Last Blast of the Century.
Ondertussen heb ik zoveel favoriete nummers dan overal wel een herinnering aan hangt.
Anno Nu: Er is een nieuwe cd van de Golden Earring die ik nu al weken grijsdraai tot ergernis van Carola 😉 De cd Tits n Ass is weer een mooi stukje werk.
Ik hoor er eigenlijk de verschillende stijlen van de Earring over de jaren heen. Veel rock nummers maar ook de ballads zijn mooi afgewissseld. Identical het sterke openingsnummer heeft Barry Hay voor zijn dochter geschreven. Een ander sterk nummer is Flowers in the mudd. Dit nummer heeft een Face It gevoel.
Ik vraag mij af wie van jullie nog leuke Golden Earring herinneringen heeft?
alloftheabove851591781.wordpress.com 